De handlange wind over de velden
heeft tijd om te groeien voordat hij uitsterft,
op zondag in de psalmen van David;

en traanzakken onder de blauwe ogen
van deze turende boerenhemel
verbitteren wat de mond proeft
aan bloemuren en aan water.

Het is geen tuinierend geloof hier, de voren
zijn ver in het voorhoofd van de akker,
het zaad valt in doodsnood, de regen is episch
en de preek duurt anderhalf uur.

Gedicht van Guillaume van der Graft
(pseudoniem van dr. Willem Barnard)
uit zijn bundel ‘Verzamelde Gedichten’
(uitgave De Prom, Baarn, 1985)

In Epe zijn ze vrijzinnig, in de meeste
plaatsen langs de rivier verwacht men
zon aan de rechterkant en de wind links,

maar hier moet de waarheid oud zijn en zwaar zijn
als grind, als Osirisgraan, als het woord Veluwe,
als een bijl aan de wortel van de bomen.